Warm Wak

Week van de Amateurkunsten. Samen met mijn zoontje Juul heb ik 27 kunstenaars, verspreid over 15 lokaties, bezocht. De Lanakenaren borrelen van de creativiteit en maken mooie werken. Ik ben vooral verrast door de gastvrijheid, de manier waarop de kunstenaars hun huis openstellen voor jan en alleman.

Bij Rita genoten enkele senioren van een lekker kopje koffie. Ze waren verrukt over de mooie schilderijtjes van hun buurvrouw.

Mijn jeugd heb ik doorgebracht in de schrijverswijk, één van de oudste wijken in Lanaken.
Eddy woonde wel twintig jaar naast mij. Nooit veel met mekaar gepraat. Vanmiddag gebeurde dit wèl, tussen de kunstwerken, in zijn werkruimte.

Ook in het Uilestraatje stond de poort weer wagenwijd open. Talrijke bezoekers genoten van de prachtige locatie, de mooie kunstwerken en de vriendelijke ontvangst door Mathy en Lut.

Mat, een gepensioneerde Maastrichtse leraar, vertelde Juul over de wonderbare schelpenwereld en gaf hem meteen een haaientand cadeau. Juuls juf kreeg het hele verhaal te horen en is zelf op WAK-tocht getrokken.

Gaston en Anne pikten de bezoekers op aan de voortuin en loodsten ze door achtertuin, veranda, living, langs beelden en schilderijen. Nog niet naar huis hé ? Eerst nog een koekje en glaasje fruitsap...

Enkele uren geleden hebben we Dominique in haar zonnige tuinatelier aan de Paalsteenlaan bezocht. Veel bekende gezichten... Mark , Nicole, Jack met gezin. Fijn moment.

De expositie in het Cultureel Centrum is ondertussen afgesloten. Weinig volk geweest. Toch zijn de vrouwen van de aquarelclub steeds op post gebleven. Van hen alleen maar positieve geluiden gehoord. De kunst komt voor hen op de tweede plaats, gezelligheid en samenzijn staan voorop.

Meer moet dat toch niet zijn ? Ik heb er alvast een warm wakgevoel aan overgehouden.